Ik leef nog !

Eerste blog in het nieuwe jaar. Kerstmis is voorbij en nieuwjaar ook, zo zitten we al in 2014! Natuurlijk is er ook al heel wat gebeurd maar had ik dit niet op mijn blog geschreven. Sorry daarvoor! Vooral aan mijn peet die elke dag nakijkt of er een nieuwe blog staat. Nu kan je dus eindelijk nog eens iets lezen.

Waar moet ik beginnen, misschien bij hetgene waar ik geëindigd ben. Ik ben terug gekomen van mijn reisje van Puno en Cusco in het einde van november. Daarna had ik nog ongeveer één maand school.

Ik kwam op donderdag terug van mijn reis en had ik niet echt zin of de energie of vrijdag een hele dag les te geven dus besloot ik maar niet te gaan. De zusters verwachtten me ook helemaal niet, ze dachten sowieso dat ik deze hele week niet kwam. Zondag moest ik natuurlijk wel aanwezig zijn op school. Het was namelijk ‘’festidanza’’op mijn school. Het is een soort van schoolfeest maar dan studeren alle klassen een typische dans van peru en brengen deze naar voor voor de de ouders en familie.

Ik was de hele dag al op school en wou de oudste van de school ook zien dansen maar op de school van mijn gast mama was net op dezelfde dag ook festidanza. Ze stond er echt op dat ik ook zou komen kijken omdat er ook een afs student in haar school zit. Dus rond 5 uur ging ik door naar haar school waar ik niemand zag van mijn familie…  Ze hadden mij verteld dat zeker mijn gast broer of mijn neef daar zou zijn. geen één van de twee was daar dus keek ik maar gewoon in mijn eentje naar de dansen. Toen het gedaan was belde ik maar naar de gast mama die blijkbaar gewoon 10 meter achter mij stond de hele tijd.

De volgende dag had ik geen school en ben ik naar “jockey plaza” geweest voor de allereerste keer. Dit is gelegen in “La Molina” een district waar de rijke mensen van Lima wonen. Dus zo kan je ook al verwachten dat de winkels ook wel anders zijn dan bijvoorbeeld “plaza norte” in san martin de porres waar ik woon. Nu ja hier liggen winkels waar alles veel meer kost. Er was ook een ZARA ! maar ik had maar niets gekocht omdat mijn gastfamilie het hun ook  niet kan permitteren om daar iets te kopen.

Ik weet niet meer juist wanneer maar op een dag gingen we naar “gamarra”. Ik had er wel al van gehoord en wou al langer gaan, hier verkopen ze allemaal kleren voor zelfs minder dan de prijzen van de PRIMARK! En je loopt er ook zo verloren, wat is me dat daar… zo veel mensen. We gingen gewoon een appartement gebouw in maar heel dat complex was gewoon vol met kleine winkeltjes met kleren. Alles wat je maar wilt kan je er vinden, natuurlijk is alles zonder merk of is het nep maar goedkoop! Ik zou er wel nooit alleen naartoe gaan zonder iemand van Peru want het kan er nog al gevaarlijk zijn.

De 22^ste december gingen we met AFS naar “ventanilla” een heel arm gedeelte van lima wat gelegen ligt in Callao. Deze mensen hebben geen stromend water en als ze geluk hebben hebben ze elektriciteit. Deze mensen koken op een kampvuur… Sommige mensen hebben ook niet het geld om de kindjes naar school te sturen en laat staan om iets speciaal voor kerstmis te doen. Zo gingen we met afs kleine pakjes aan de kindjes geven in ventanilla en speelden we wat spelletjes met hun, natuurlijk gewoon op de straat of beter gezegd “woestijn” want echt straten hebben ze daar natuurlijk niet. Alle kindjes hadden echt manieren en waren zo beleefd en lief! Ik was er zo van verwonderd. Blijkbaar de kindjes die het minste hebben hier weten wel hoe ze hun moeten gedragen. De kinderen gewoon in Lima dat is iets anders…

Kerstmis was al heel dicht bij en ik was natuurlijk nieuwsgierig hoe het zou zijn! nu hier komt het. Ze vieren hier kerstmis gelijk  nieuwjaar vind ik persoonlijk. Om 12 uur ’s nachts ging iedereen de straat op en moest je iedereen een gelukkige kerst wensen (gelijk wij dat doen bij nieuwjaar). Meer vuurwerk dan dat ik ooit gezien heb! Daarna gingen we terug naar binnen en aten we allemaal samen varken om 1 uur’s nachts. Als dat niet raar is? Na het eten was het tijd voor de pakjes ! ik denk dat iedereen dat het leukste vind aan kerstmis! Vooral de kleine kindjes en ik had een klein broertje van 8 jaar. Ik had al mijn pakjes dus eerder op de avond onder de kerstboom gelegd maar ik merkte dat dat de enige pakjes waren die er lagen…

Ik gaf al mijn pakjes aan iedereen en kreeg ook een paar pakjes maar voor de rest kreeg niemand anders iets. De kinderen kregen helemaal geen cadeautjes bij kerstmis van hun ouders of grootouders… Dus als ik er niet was kregen ze helemaal niets!

Opeens zei mijn broer en zus van kom we gaan naar buiten. Ik had zoiets van en wat gaan we buiten doen? Blijkbaar was gewoon iedereen van de jongere mensen buiten dus zaten we daar nog wat plezier te maken. Iedereen zat opeens in ons huis en er waren niet zo veel bedden of zetels om iedereen slapen te leggen maar daar hadden ze geen probleem mee. Zo lag heel het huis vol met mensen.

De dag van kerstmis zelf was mijn kleine broertje ziek en gingen ze met hem naar het ziekenhuis. Het was eigenlijk niet zo ernstig, hij had enkel wat antibiotica nodig en was er snel weer bovenop.

 Zo moest ik op 26 december naar school gaan?! De school voor de leerlingen was geëindigd op 13 november, de leerkrachten moesten nog een week langer blijven voor alles op te ruimen en hun papier werk te doen. Nu ik had dus helemaal niets te doen, ik besloot ommaandag 16 november toch maar naar school te gaan en te kijken of ik niet met iets kon helpen maar er was helemaal niets voor mij te doen en de zusters zeiden tegen mij dat ik thuis mocht blijven. Ik moest alleen woensdag nog komen omdat we dan met alle leerkrachten samen op restaurant gingen eten. Wat zouden we zijn gaan eten? POLLO A LA BRASA, wat anders natuurlijk. Pollo a la brasa is namelijk kip aan het spit voor degene die geen Spaans verstaan of beter gezegd Castayano.  

Hier komt nieuwjaar aan… “tequila” dat is het enige wat ik te zeggen heb!

We gingen eindelijk eens een uitstap doen met heel de familie ! we gingen namelijk naar de zee! Naar Chorillos gingen we en brrr de zee is hier koud ! nee nee hier is het niet de Caraïben maar meer gelijk de Belgische kust. Alleen is het weer hier wel beter dan in België en kan je zo een koude duik zeker gebruiken. Daarna gingen we verder met ons nieuw busje wat waarschijnlijk ook al een oldtimer is naar de berg waar ze iets hadden gebouwd voor de paus die op bezoek kwam. Op deze heuvel beter gezegd stond ook een soort van standbeeld voor de soldaten die gesneuveld en vermist worden in de oorlog. Het was een hele leuke dag !

Ondertussen ben ik ook niet meer bij AFS want mijn programma is al geëindigt maar ik kon nog niet naar huis gaan vandaar dat ik hier nu nog steeds zit in Peru, mijn tweede thuis.

Liefs Pauline

Even volgend reisje

Op zondag 24 November stond ik maar weer eens in de luchthaven van Lima.
Deze keer ging de reis naar Puno. We Hadden wel eerst een vliegtuig naar cusco. De lokale AFS begeleidster had onze vluchten geboekt. Ik zat in een ander vliegtuig dan de andere 2 waar ik mee meeging. En waarom is dan de grote vraag. Er was genoeg plaats ik het vliegtuig waar ik in zat...

Maar goed ik moest maar een half uurtje in cusco wachten op de andere. Daarna ginger we naar de bus terminal voor een bus naar Puno. Daar vertelde ze ons dat de busrit 7 uur duurde dus besloten we een bus in de avond te nemen. In de dag hebben dan helemaal door Cusco gewandeld en wat is het mooi. Enkel veel toeristen en de stad lijkt aan de toeristen zijn aangepast.
Alles is nog steeds oud maar je vind er bijvoorbeeld typisch eten van bij ons. Of op plaza de armas een Starbucks en mc Donalds...

We aten in de markt van Cusco en het was best wel lekker. Nu alles lijkt daar best wel onhygiënisch enz. Waar ik dan niet zo happig op ben (gelijk wij het zeggen).

Ohja bijna vergeten. Toen we aankwamen in Cusco was alles goed tot we plotseling 100 meter moesten wandelen. Het leek alsof we een marathon gelopen hadden. Ons lichaam was duidelijk niet gewoon aan de hoogte.
Puno ligt zelfs nog hoger dus het was goed voor ons lichaam dat we eerst een dag in Cusco hadden doorgebracht. Zo konden we toch al een beetje aanpassen. De busrit in de avond naar Puno was verschrikkelijk voor mij. Ik had geen oog dichtgedaan. Ik weet niet hoe het kwam maar ik kon gewoon niet slapen.

Opeens in de morgen om 5 uur stopte de bus gewoon op de weg en we konden al aanvoelen dat er iets aan de hand was. De buschauffeur vertelde ons plotseling dat we te voet verder moesten. TE VOET ! Om 5 uur 's morgenster maar we wisten ook nog niet eens waarom maar het was blijkbaar doordat er opstanden waren in Puno.
Nu we zagen er op het begin niet veel van. Zo gingen we om 6 uur 's morgens in Puno naar de centrale markt en dronken er iets. Daarna trokken we door op zoek voor iets te doen want we moesten wachten op een telefoontje van de nicht van Simon.
Zo waren we plotseling in een klein marktje voor kleren en mutsen, de typische dingen. Zo kocht ik een golf van alpacawol en ook sokken. Die kon ik dan ook direct gebruiken want het is daar koud. In de dag is het super mooi weer en warm maar in de ochtend en avond is het heel koud.

De eerste dag in Puno gingen we naar algo Titiaans. We bezochten de Uros. Het zijn de drijvende eilanden op het meer die gemaakt zijn door de mensen.  We zaten ook op de traditionele rieten boten die ze maken. Toen we terugkeerden trokken we snel naar de markt om iets te eten en daarna een taxi naar chuquito. Het is een klein dorpje juist buiten Puno. Je hebt een uitzicht over heel Puno en het was er gezellig. Toen we aan het rijden waren richtingen het dorpje lag er op de weg allemaal glas en stenen. Dat was dus van de opstanden. Ze wouden niet dat iemand in of uit Puno kon.

De 2de dag in Puno vertrokken we al heel vroeg uit ons hotel om "isla taquile"te gaan bezoeken. Het is een natuurlijk eiland in het titicacameer. We dachten dat het misschien 2 uur varen was maar het was zo een 3 uur of meer ! Maar goed het eiland zelf was supermooi en toen we de boot terug namen moesten we 500 treden naar beneden wandelen ! Terug gekomen van taquile trokken
Toch maar naar de bus terminal om informatie te vragen over hoe we woensdag terug zouden gaan naar Cusco.
Daar kregen we echter te horen dat er geen bussen reden woensdag naar Cusco. Door de opstanden in Juliaca. Deze zouden erger zijn dan ik Puno en gevaarlijk voor de bussen. We besloten die avond dan nog een bus te nemen naar Cusco.
Zo waren we op woensdag ochtend in Cusco en bezochten we oude ruïnes. Met de combi op en te voet terug komen en de ruïnes passeren. Heel mooi om te doen. De volgende dag in de ochtend trokken we dan nog snel naar de markt om wat souvenirs te kopen en hup naar de luchthaven terug richting Lima.

Liefs Pauline

Een onvergetelijke reis ...

Ik heb geen woorden of kan de woorden niet vinden die ik nodig heb om mijn reis te beschrijven. Ik zal het toch proberen... 

Ik keek al even uit om naar de echte jungle te kunnen gaan. Voor mij was dit dan ook een geweldige kans om het gewoon te doen. 

Op maandag 14 oktober was het zover. Het was binnen handbereik! Het vliegtuig op and go ! 

Toen we aankwamen in Iquitos (Iquitos is de grootste stad in de jungle) waren we even verrast door de hitte en de luchtvochtigheid. De stad zelf is gelijk de buurt in Lima eigenlijk maar dan zonder de grote supermarkten en de auto's. Hier rijden ongelooflijk veel moto's en motortaxis. 

De regen ! Het maakte mij langs een kant heel blij. Ik had geen regen meer gezien in 2 maanden. Maar toch, wat doet een mens automatisch. Schuilen in plaats van er gewoon in te wandelen wat we op het laatste ook gewoon deden. 

De stad verkennen en besluiten dat we een tour voor 3 dagen in de jungle gingen doen. Die 3 dagen zal ik nooit van mijn hele leven nog vergeten. Hoer schieten de woorden tekort. 

Foto's zeggen niet genoeg hoe mooi de natuur is en hoe verwonderd ik was om het te zien en te mogen meemaken. De unieke kans in mijn leven. 

Ik besef dat het waarschijnlijk de enige keer in mijn leven geweest zal zijn dat ik daar ben geweest. 

Ik heb aapjes gezien, vastgehouden, geweldig,...

Nu ook een anaconda, dat was wel net iets minder aangenaam. Maar wanneer krijg je die kans nog eens aangeboden? 

Een luiaard baby, een kaaiman baby, een tarantula, een Schorpioen,... 

Ohja, de kaaiman baby. We waren aan het wandelen naar onze boot en opeens kwamen we een klein meisje tegen. Ze was misschien 4 jaar en zij had die kaaiman als haar huisdier en was er mee rond aan het wandelen.  

Ook bezochten we een indianenstam. Verstaan doen ze ons niet. Ze spreken namelijk geen Spaans maar eens soort dialect wat enkel zij spreken. De kinderen, de kleinte proberen nu wel naar school te gaan en Spaans te leren of te schrijven en te lezen. 

Iets wat ik nooit verwacht had dat ik zou doen... Een duik nemen in de amazone rivier. Ik had zoveel schrik voor alle vissen en weet ik veel wat er daar allemaal in het water zit. Nu ik was uiteindelijk zo blij toen ik in het water zat. Het was een goede verfrissing. Het is er zo warm. 

Nu opeens beet er een vis in mijn voet en jawel ik kon de tanden voelen. Gelukkig was het zoals iemand jou pitst. Ik bloede niet of niks want dan mag je er niet in zwemmen. 

Plotseling waren er ook dolfijnen! Zwemmen in de amazone met dolfijnen en een prachtige zonsondergang. Je kan het je niet inbeelden ! Het is zo mooi...

Een wandeling door de jungle in de nacht en de dag. Dat is een heel verschil.. 

Nu in de dag laten we even schommelen op lianen. Jawel even tarzan spelen. 

Ik was best triest na 3 dagen dat we terug naar de stad trokken met de boot maar we maakten nog even een stopje. Zo konden we piranha's, krokodillen en

Paiches voeren. Die vissen zijn gigantisch ! 

Nu terug in de stad we hadden spaghetti njam ! En we gingen naar een disco. Gekke Peruanen ! 

Ja en toen nam een vrouw ons mee naar een underground disco... Wat was me dat !? 

Dragqueens, homo's, lesbiennes, ... Ik heb er helemaal niets op tegen maar ik voelde mij er helemaal niet op mijn gemak ! Blij toen ik terug in de hostel was. 

De volgende dag bezochten we ook de Belen market and een Laguna. 

Het water was gelijk een warm bad en begon het toch niet te regenen toen wij erin zaten. Het was best wel grappig want we bleven gewoon in onze bikini buiten zitten. 

Op zondag souveniertjes kopen en het vliegtuig terug naar Lima nemen. Terug naar de kou. Mijn benen zagen helemaal niet uit. Ik heb nog nooit zoveel muggensteken gehad. Ik had op 1 been meer dan 50 steken ! 

Nu het was een beetje mijn eigen fout. Na het zwemmen toen we terug in de lodge waren gingen Eva en ik verder naar de zonsondergang kijken. We vergaten muggenspray op te doen en moesten letterlijk de muggen van ons af slaan. 

Maar de zonsondergang was te mooi om op te staan en muggenspray te gaan halen... Gelukkig heb ik er nu geen last meer van. 

Op maandag vertrok Eva dan terug naar tumbes waar we beiden wel wat verdrietig om waren ... 

Terug naar school op dinsdag. Zo alles is weer als gewoonlijk en ik kijk al uit naar de volgende reis ! 

Liefs Pauline 

Lang geleden

Hier ben ik weer. En neen ik ben het hier nog niet beu. Nadat ik terug kwam van mijn vakantie was alles weer gelijk ouds. Terug naar school en lesgeven aan de chuckies (Wij noemen ze zo omdat ze nog al stout zijn). Op donderdag had ik voor de eerste keer mijn volleybal les. Ik maar aan het wachten aan de klas van primaria. Ja verkeerd dus, ik moest lesgeven aan secundaria wat ik niet zo verwacht had. Nu gelukkig viel het heel goed mee. We moesten enkel wat toetsen en niet echt een match spelen. En ik had de lelijke trainingsbroek van school aan! Afschuwelijk !

Verjaardag van mijn school op vrijdag 13 september. De dag ervoor hadden we dus nog heel de kleerkast afgezocht want ik kon toch niet gewoon in mijn jeans naar school gaan. Uiteindelijk had ik mijn gekleede broek aan met een soort hemd van mijn OMA hier. Jawel de oma haha. Ik vond het er nog wel leuk uitzien.
De verjaardag zelf was best wel saai. Het was een lange en saaie misviering maar daarna gingen verschillende leerlingen toneelstukjes voorbrengen en danste ze typische dansen van peru. Dat was al wat leuker om naar te kijken.

Die avond gingen we ook volleybal spelen op straat. Hier hangen ze gewoon een volleybalnet op over de straat, vastgemaakt aan 2 huizen. Zouden we in belgië niet moeten proberen.
Zaterdag was een warme dag waar ik heel gelukkig van werd, eindelijk wat zon. Ik dacht dat het eindelijk was gekomen het warmere weer. Niet, de week erna was het weer koud.

Ik heb eindelijk ook iemand van afs gezieb na een maand! Ook niet echt op tijd. Ze vertelde mij wel dat ik spaanse les ging krijgen. 3 keer per week.
We trokken in de namiddag naar het centrum van lima waar we een soort kerk, museum bezochten en plotseling stond ik in een catacombe. Ik heb nog nooit zoveel beenderen gezien en dan beseffen dat het echt mensen zijn die daar liggen.
Maandag eerste spaanse les. Wat is dat saai. Ohja we waren met 2 in de les. Nog een meisje van duitsland en ik. Mijn les is in callao waar het best wel gevaarlijk is. Gelukkig woon ik in lima.
En ben zo blij. Ik heb een echte band gekregen met mijn broer hier. Misschien is het enkel omdat mijn spaans al iets beter is dan op het begin en ik dus al iets meer kan zeggen.
Op zondag 22 september ging ik dan naar het huis van lucia van bij mij op school. Het was eigenlijk een feestje voor de verjaardag van haar mama. Waar zij woont zijn er nog niet een straten van tarmak. Maar gewoon zand en stenen.

Gisteren hadden we een verjaardagsfeestje voor mijn kleine broertje die 8 jaar is geworden. Allemaal kleine kindjes en hun ouders. De ouders blijvdn hier. Hoe raar is dat. Er was ook een clown (ik ben bang van clowns). Hij hield de kinderen bezig en liet ze vanalle opdrachten doen voor een pakje.
Zoveel snoep.........
Heel de familie was er ook en we aten allemaal samen. Elke week is er wel eens feest. Ik kan geen taart meer zien. Vandaag heb ik ook een reunie van afs. Ben eens benieuwd. Mijn ouders moeten blijkbaar ook meekomen wat we eerst niet eens wisten.
Vandaag heeft mijn broer ook ingangsexamen voor de universiteit! Hopen dat hij geslaagd is.

Ik had ook het spijtige nieuws vernomen dat mijn schattige igor gestorven is. Ik was er zo een beetje kapot van. Ik ga heb nooit meer kunnen vastpakken en dacht op dat moment 'wat doe ik hier in hemelsnaam' ik wou hem gewoon nog een laatste keer vastpakken. Maar dat ging spijtig genoeg niet. Rust zacht lieve igor.
Nu voor de rest gaat nog alles super goed met mij en ben hier ook gelukkig, geen zorgen maken. Het is zelfs al eind september, de tijd gaat zo snel. Dat is ook wel een goed teken. Ik tel zeker de dagen niet af want dan ga je je enkel slecht voelen en je niet amuseren. Ik heb de tijd van mijn leven en besef het maar al te goed !

Liefs Pauline

Vakantie

Het is al even geleden dat ik nog een blog berichtje heb gepost. Ik zal er nu maar eens aan beginnen. Mijn mama hier is op 2 september verjaard en we hadden op zondag een familie feest voor haar verjaardag te vieren. Zoals ik verteld had was de zus van mijn mama helemaal naar lima gereisd samen met dries.
Op maandag avond vertelde mijn familie mij dat ik de dag erna ook naar tumbes zou gaan. Ik kwam dus helemaal uit de lucht gevallen want ik wist van niks. Dinsdag moest ik dan toestemming vragen op mijn school om naar tumbes te mogen gaan. Gelukkig ging er een leerkracht mee die alles zou kunnen vertalen voor mij. Ik had geen idee hoe ik het in het spaans zou moeten uitleggen. Na de eerste 3 uren les te geven gingen we dan naar hermana carmen alicia. Juist toen de leerkracht het wou beginnen uit te leggen zei de zuster dat ik het zelf moest doen. Natuurlijk in het spaans wat een ramp ging worden dacht ik. Uiteindelijk begreep ze het zelfs helemaal en was ze blij voor mij dat ik mezelf toch al kon behelpen in het spaans. Voor haar was het geen enkel probleem dat ik weg ging. Ze wou zelfs dat ik het deed. Ze vertelde me dat ik er nu de kans voor had en in mijn latere leven misschien niet meer.
Zo vertrok ik naar huis, douchte, pakte mijn spullen en vertrokken naar lima norte voor onze bus. Wat was het toch even gek. We zaten zo een 20 uur op de bus richting tumbes. Toen we op de bus zaten konden we genieten van het prachtige uitzicht dat we hadden. Wat is peru mooi. Soms kon ik mijn ogen niet geloven en kon ik enkel naar buiten staren. Na die lange busrit was ik blij toen we eindelijk aangekomen waren.
Het was er ook lekker warm.geen lange broek of dikke jas nodig maar een short en een open bloesje. Ik was zo blij met dat weer. De eerste dag dat ik daar was liet dries mij Puyango zien waar hij woont en gingen we ook naar het centrum van tumbes. Het is veel kleiner als lima maar heel mooi.
De dag daarop (donderdag) trokken we naar zorritos. Een strand, het was er lekker warm en zeer mooi, er lagen best wel veel dode dieren op het strand wat ik niet echt verwacht had. Overal op het strand zag je kleine rode krabbetjes kruipen en wanneer je dichterbij kwam kropen ze allemaal in hun holletje.
Ohja zeer eng. Toen we 's middags gingen eten zaten er 2 peruviaanse mannen aan een tafeltje die op mij aan het roepen waren toen ik naar het toilet ging. Eentje van hen pakte mijn arm vast en begon te zeggen dat ik eruit zag gelijk een prinses. Ik had enkel bang van hem. Hij wou dat ik bij hun ging zitten en ik was maar aan het zeggen dat mijn vrienden buiten te zaten wachten op mij. Toen ze buiten kwamen zagen ze de papa van dries zitten waar ze helemaal niet vriendelijk tegen deden, enkel tegen de blanke...
Die dag ben ik dus ook helemaal verbrand. Ik heb nu nog steeds pijn aan mijn armen. Ohja ik sliep bij de bovenbuurvrouw omdat het appartement te klein was voor een 5de persoon.
We zijn ook naar de grens van ecuador geweest waar het zeer warm is ! Daarna door gegaan naar puerto pizzaro waar we dachten dat we krokodillen in het wild gingen bekijken. We dachten natuurlijk weer fout. We gingen met een klein bootje de mangrove in waar we plotseling aan een eilandje stopte, daar zaten de krokodillen dus. We hebben ook een broedplaats gezien van honderden vogels.
De peruanen zijn heel fel op voetbal en ze houden er allemaal van, peru speelden vrijdag tegen uruguay. We gingen met een paar vrienden kijken en wat spelen zij vuil voetbal. Ze doen niks anders als de andere op de grond duwen of stampen. Peru heeft uiteindelijk verloren en iedereen trok teleurgesteld terug naar huis. De laatste avond dat ik in tumbes was op zaterdag zijn we naar een verjaardagsfeestje geweest van iemand die 15 werd. Daarna trokken we naar het centrum van tumbes naar een of andere bar\ discotheek.
Toen we naar een taxi aan het wandelen waren gebeurde er wel iets minder leuk. We werden namelijk beroofd en ik had de schrik van mijn leven. Zo ging iedereen naar huis want niemand had nog echt zin om verder te feesten.
De volgende dag vertrok ik alweer naar lima met het vliegtuig. In lima stond de papa en mijn 2 broers mij op te wachten wat me wel een vertrouwd gevoel was om terug in lima te zijn maar toch is het hier gevaarlijker.
Ik zal er maar niet te veel meer aan denken. Ik had een goede vakantie en dat is het belangrijkste. Nog wel eens voor hehaling vatbaar.
Maandag moest ik gelijk ouds terug naar school waar ik niet zoveel zin in had... maar wat moet dat moet en het opstaan was een hel. Veel te vroeg. Ik was al gewend van wat te kunnen uitslapen.
Oh het begint ook warmer te worden in lima ! De zon maakt mij hier zo blij.

Liefs pauline

Tumbes

Op het moment zit ik helemaal in het noorden van Peru. Helemaal uit het niets ben ik dinsdag vertrokken in Lima met de bus naar tumbes. Ik zat 20 uur op de bus maar het is hier lekker warm en heb het hier goed. Ik moet bij de buurvrouw slapen omdat het appartement van Dries zijn familie te klein is voor een 5de persoon.
Gisteren trokken we naar het strand waar best wel veel dode beesten op het strand lagen. En de zee was goed ! Ik ben dus nu ook helemaal kreeft want ik ben helemaal verbrand.
Maar dit was kort !
Ik laat jullie nog wel iets weten !

Liefs Pauline uit Tumbes

Lima is zo groot !

Nu ik even tijd heb kan ik weer een nieuw blogberichtje schrijven. Op dit moment heb ik middagpauze op school. Ik zit in de leerkrachten kamer waar niemand het raar vind dat iedereen soms eens 10 minuten asociaal op zijn gsm bezig is.
Niet gisteren maar de zondag ervoor had ik een familiefeest. Het feest was bij de mama van mijn mama hier. We vertrokken naar daar en ze woonde zo goed als langs de haven van Callao.  Toen besefte ik toch wel even dat ik geluk had met waar ik woonde. Het huisje was niet zo groot, de keuken had geen dak... Het dak van de andere kamers was gemaakt uit golfplaten. Hier en daar waren er gaatjes in de muren waar je dan de zonnestralen door kon zien vallen. Het was een zeer arme buurt. Ik zou er niet graag wonen.
Het familiefeestje zelfs was echt gelijk in België. We aten ook taart, maar die taarten hier zijn gigantisch. Zal er ooit eens een foto van op Facebook posten.

Maandag en dinsdag had ik dan gewoon school en gebeurde er niets speciaal. Op maandag ben ik enkel na school met de nonkel en de mama naar panamericana getrokken om nog een paar tegels te kopen. Daar vond ik het niet zo fijn om te wandelen. Ik werd namelijk zo fel nagekeken en soms zelfs nageroepen.  Dat was echt geen leuk gevoel. Waar ik woon doen ze het gelukkig niet !

De woensdag gingen we dan op uitstap met de school en moest ik helemaal alleen naar school gaan. Geen hulp... Ik moest aan pacamayo uitstappen wat goed lukte en een paradero nemen waar av. Peru opstond. Zo dat deed ik dus. Reed dat busje toch niet de verkeerde richting uit.
Toen ik eenmaal op av. Peru was ben ik gewoon naar een man toegelopen en heb ik gevraagd waar de straat was waar ik moest zijn. Nu helemaal in het Spaans, was ik wel van verwonderd. Ik verstond ook alles wat de man zei en vond zo mijn weg.
We gingen naar chaclayo, zo een 2 uur in de bus zitten. Het is nog steeds Lima ! Daar scheen de zon en was het warm. Dat deed zo goed, ik ben wel verbrand. Maar dat nam ik er zeer graag bij. Ik kon eindelijk eens in een t-shirt rondlopen.

De donderdag en vrijdag hadden we geen school dus deden we ook niet zo veel. Gewoon wat met de mensen in huis praten en koken en met de vrienden van mijn broer praten. Op zaterdag gingen we een gsm voor mij kopen. Zo trokken we eerst naar 'plaza Vea' waar ze mijn bankkaarten helemaal niet accepteerden. Geen gsm voor mij. 'S avonds gingen we dan naar 'mega plaza' een nieuwe tv kopen voor de oma en opa. En heb ik ook de gsm gezien die ik ga kopen, waarschijnlijk in de loop van de week ergens.
Ohja, de oude tv komt nu blijkbaar te staan op mijn kamer. Ik ga er waarschijnlijk wel niet zo vaak naar kijken.

Op zondag vertelde ze mij dan plots dat de Belgische jongen uit tumbes naar ons huis zal komen. Zo stond de zus van mijn mama opeens voor de duur met een Belg. Nederlands praten was zo raar. Wel best handig want je kon weer eens goed door praten zonder er al te veel bij na te denken.
We hadden thuis een feest omdat de mama jarig is op 2 september.
Dries, de Belgische jongen vond het heel raar om zo veel mensen samen te zien en was er echt van versteld. Ik had het namelijk als eens meegemaakt.
We kregen ook een soort drankje van ginger en daar natuurlijk super veel suiker bij. Het was best wel lekker en de mama zei dat ik het rustiger moest drinken want anders zou ik tipsie worden.

We hebben dan ook even een film proberen te kijken wat niet zo goed lukte met zo veel op een klein bed en een laptop die constant vast hing. Ricardo vertelde dat hij buiten ging voetballen met zijn vrienden. Dries en ik besloten dan maar om eens te gaan kijken.
Nu ze waren niet aan het voetballen maar zaten gewoon wat te praten. Zo riepen ze ons dat we moesten komen en begonnen ze wat vragen te stellen aan Dries. Nu ik denk niet dat hij ze zo leuk vond.
Gewoon om de vragen, ik heb die ook gehad en ze waren gewoon van wat vind ge leuk en van die zaken maar ge moet toch ergens beginnen.
Nadat Dries weg was, was de sfeer opeens ook heel anders. Minder gespannen en hebben we nog goed gelachen en gepraat.  In het slechte Engels van hun en het slechte Spaans van mij. Ze vonden wel dat ik het al beter kon dan vorige week ! Score !

Vandaag ga ik eens alles opzoeken voor naar huancayo te gaan want we gaan volgend weekend misschien al gaan ! Oh ik kijk er naar uit.
Ook een vragen als we vandaag voor de gsm gaan en hopen dat Ella een slaapplaats weet in huancayo ! Moet alleen nog toestemming vragen aan AFS. Hopelijk gaat het mogen want normaal moet er iemand van het gezin mee gaan. Mijn familie reist namelijk niet ...
Dus ik denk wel dat ze het gaan toelaten. Het is trouwens iemand die in Peru woont dus...
Ik ga stilletjes aan afronden en begin meer en meer een band te krijgen met Peru.
Ik begin je stilletjes aan te kennen.

Liefs Pauline